خوشهچینان، ژان میله، نقاش واقعگرا و طبیعتگرای فرانسوی، ۱۸۵۷
خوشهچین :
آنکه پس از درو کردن کشتزار جو و گندم و جمعآوری حاصل، تکخوشههایی که در آنجا مانده برای خویشتن جمعمیکند.
در کتاب عهدعتیق توصیهشده در هنگام جمعآوری محصول مقداری از آن بر زمین باقیبماند تا کودکان و زنان نیازمند آنرا برای خود بردارند.ثوابت باشد ای دارای خرمن
اگر رحمی کنی بر خوشهچینی
حافظ
در فرهنگ ایرانی هم همیشه سهمی از باغات انگور و پسته و … برای رهگذران و نیازمندان درنظر گرفته شده.